အလြမ္းကိုဆန္တစ္အိပ္လို
ထမ္းထားလိုက္မယ္....
ရင္ထဲကအၿမစ္က်န္ေနတဲ့
ဒဏ္ရာကနာက်င္မွု
တစိမ့္စိမ့္နဲ့ေပါ့.......
သူ့ကိုမေၿပာေတာ့ပါဘူး။
သူ့ကိုအရင္ကအေၾကာင္းလဲ
မေၿပာေတာ့ဘူး.....
ငါ့စာအုပ္ေလးထဲမွာ
ေရးၿဖစ္ခဲ့တဲ့စာေတြအေၾကာင္းလဲ
မေၿပာေတာ့ဘူး....
ဖန္ဖူးထဲကငွက္ရုပ္ေလးေတြရဲ့
လိွဳ့ဝွက္ခ်က္ကိုလဲ
မေၿပာေတာ့ဘူး.......
ရင္ထဲကအေၾကာင္းေတြလဲ
မေၿပာေတာ့ဘူး.....
ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းလဲ
မေၿပာေတာ့သလို
လြမ္းတဲ့အေၾကာင္းလဲ
မေၿပာေတာ့ဘူး.....
ငါငိုခဲ့တဲ့အေၾကာင္းလဲ
မေၿပာေတာ့ပါဘူး...
မင္းအတြက္နဲ့ငါ...
ငိုခဲ့ဖူးၿပီ......
တကယ္ေတာ့
ငါမငိုပါဘူး.....
မ်က္ရည္ကအလိုလိုက်လာတာပါ။
အဲဒီအေၾကာင္းသူ့ကိုမေၿပာဘူး...
ငါဒီစာကိုေရးတဲ့အေၾကာင္းကိုလဲ
သူကိုမေၿပာဘူး.......
...............
.................
..................
No comments:
Post a Comment