ပစ္တိုင္းေထာင္တဲ့
ငယ္ငယ္ကကဗ်ာေလးကိုသြားသတိရမိတယ္။
"ပစ္တိုင္းေထာင္ေလး ပုတိုတို
မ်က္ႏွာျပံဳးခ်ဳိခ်ဳိ......
ပစ္ခ်င္သလို ပစ္လို႕ခ်
က်ရာေထာင္လို႕ထ......
သူ႕ဘ၀နဲ႕ သူ႕အျဖစ္ေတြ
အံ့ၾသေလာက္ပါေပ.....
ေျခေတြလက္ေတြမရွိပါပဲ
ကိုယ္ထူကိုယ္ထအၿမဲ"......
အသက္မဲ့တဲ့ပစ္တိုင္းေထာင္ကေလးေတာင္
ဘယ္လိုအေၿခအေနမ်ိဳးပဲေရာက္ေရာက္
သူ့ဘဝကိုသူၿပန္လည္ထူမတ္နိုင္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို့သက္ရွိလူသားေတြ
တခါေလအခက္အခဲေတြနဲ့ရင္ဆိုင္
ၾကရတဲ့အခါမွာ...စိတ္ညစ္စိတ္ပ်က္ဝမ္းနည္း
စရာေတြနဲ့ရင္ဆိုင္ၾကရတဲ့အခါမွာဘာလို့ခံနိုင္ရည္မရွိၾကရတာလဲ။
အဲဒီလိုအေၿခအေနမ်ိဳးေေတြၾကံဳေတြ့လာတဲ့အခါမွာ
ငယ္စဥ္ကဒီကဗ်ာေလးကိုေၿပးၿမင္လိုက္ပါ။
သင့္ရဲ့လက္ရွိအေၿခအေနကိုပစ္တိုင္းေထာင္ေလးလိုၿပန္လည္တည့္မွတ္လိုက္ၾကပါစို့။
............
...............
.......................
No comments:
Post a Comment