ပုတ္ပြေနတဲ့နံနက္ခင္းမွာ
ကဗ်ာမဆန္ကာရံေတြကိုထမ္းပို့လို့....
ငါ.........
အစိမ္းသက္သက္
သူ့.............ကို
စိမ္းကာစြာသတိရေနခဲ့မိတယ္.........
ဒါေပမယ့္အစိမ္းေရာင္ကင္းမဲ့ေနတယ္။
ငါ့အာရံုေတြဝဲဂရက္ထဲမွာနစ္ေမ်ာေနတယ္
ငါ့အိပ္မက္ေတြေသြးဆာေနတံုး........
ငါ့ေဘးနားကအစိမ္းေရာင္လြင္ၿပင္ၾကီး
ၿဖစ္သြားတာေတြ့လိုက္ရတယ္..........
အဲဒီေတာ့မွစိမ္းကားစြာခ်န္ခဲ့မွန္း
ငါ..............
သိလိုက္ရတယ္။
...........
...........
...........
No comments:
Post a Comment