ေက်ာင္းသားဘဝ အမွတ္တရမ်ား

တကယ္ေတာ့ကြ်န္ေတာ္က      စာေရးတာဝါသနာပါတာရယ္မဟုတ္    ( အဲလိုလဲမဟုတ္ၿပန္ဘူး)  ေၿပာရမယ္ဆိုရင္
ေက်ာင္းတုန္းက   စာစီစာကုံး   ေရးဖို ့ကိုေတာင္မွ    စိတ္ပ်က္မိတဲ ့ကြ်န္ေတာ္ပါ။  
စာေရးတာေတာ့ေရးတယ္။     ဒါေပမယ့္    ဘယ္ေတာ့မွလိုရင္းမေရာက္လို ့   မေရးတာ။အဓိကေရးၿဖစ္တာကေတာ့
စိတ္ထဲေပၚလာတာ   ဟိုတစ္ေၾကာင္း ဒီတစ္ေၾကာင္းေပါ့။   အဲဒါကိုပဲ   ကဗ်ာလို ့သတ္မွတ္ခ်င္တာကို    ကိုယ္တိုင္ပဲ
ကဗ်ာလိုက္တာပါ။    ဘယ္သူ ့ဘေလာ့မွာမွ    မေတြ ့ဖူးတဲ ့    ကဗ်ာလိုလိုဘာလိုလို      ဆိုတဲ ့ေခါင္းစဥ္ကိုေတြ ့ရင္
သိၾကမွာပါ။

တကယ္ပါ    ကြ်န္ေတာ္   ခုဆိုရင္   ဘေလာ့ထဲမွာ   စိတ္ကူးေပါက္တာေတြ     ေရးလာတာ    ၁၇-၄-၂၀၁၀ကတည္း
ကပါ။    တၿခားဘေလာ့ေတြသြားၿပီး    စာေတြဖတ္တယ္။     တကယ္လဲအားက်မိပါတယ္။    ဒါေပမယ့္   အဲဒီလိုမေရး
တတ္ဘူး။   တစ္ခါတစ္ေလ   အရမ္းေရးခ်င္တယ္။    စာဖတ္သူစိတ္ထဲ   ထင္းကနဲေပၚလြင္ေအာင္ေပါ့။
ကြ်န္ေတာ္ ့မွာအဲလိုစိတ္ကူးစိတ္သန္း     အရမ္းညံ့ပါတယ္။

ခုကြ်န္ေတာ္   ေရးခ်င္တာက   ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့   ေက်ာင္းသားဘဝ    အမွတ္တရ  တစ္ခ်ိဳ ့ကို   ေရးခ်င္တာ။


ကြ်န္ေတာ္ ့ကို   အေမက  ေက်ာင္းစအပ္တုန္းကေပါ့    (အဲဒီကစမွာ)
ကြ်န္ေတာ္ ့မွာ   အသက္က   ၄နွစ္ခြဲတည္းရယ္။         ရြာမွာေက်ာင္းအပ္ခံတာက   အသက္ ၅ နွစ္ၿပည့္မွ  အေမက
ကြ်န္ေတာ့္ကို   စာတတ္ေပတတ္ၾကီးၿဖစ္ေစခ်င္တာေနမွာ    သားၾကီးဆိုေတာ့ေလ။   အဲဒီမွာ  အသက္     ၄နွစ္ခြဲကို
တစ္ဝက္တိုးကာ   ၅နွစ္ဆိုၿပီး   ေဖာင္ၿဖည့္ကာရယ္   ေက်ာင္းေနေစခဲ ့တာ။  

ေက်ာင္းစတက္တဲ ့ေန ့   အေမကေက်ာင္းကိုလိုက္ပို ့ၿပီးဆရာမေတြနဲ ့     ေသခ်ာအပ္တယ္။    မွတ္မိေနေသးတယ္
အေမလဲၿပန္ေရာ   ခပ္တည္တည္နဲ ့ေနၿပီး     မၾကာပါဘူး   ဆရာမအလစ္မွာ    အိမ္ကိုခိုးၿပန္တာ   အေမကေတာင္
အိမ္မေရာက္ေသးဘူး   ကြ်န္ေတာ္ကအိမ္ေရာက္နွင့္ေနၿပီ။
အဲလိုနဲ ့  တစ္ပတ္ေလာက္အၾကာမွာ    ေက်ာင္းမွာစၿပီး         ၿပသနာတက္ပါေလေရာ။      ၿဖစ္ပံုက   ကြ်န္ေတာ္က
စားထားတာေတြမ်ားၿပီး    အေလးသြားခ်င္းေနတာ     ေက်ာင္းကဆရာမကလဲ           စာသင္ေနတာမၿပီးေတာ့ဘူး
အဲဒီဆရာမကိုလဲ    ေၾကာက္တာပါတယ္။      ဗိုက္ထဲက    တဂီြဂီြနဲ ့ၿမည္ေနၿပီ      ဆရာမကို      ေၾကာက္တဲ ့စိတ္နဲ့
ကိုယ့္ရဲ ့  ဒုကၡအိုးၾကီးၾကီးကို  ဖံုးဖိထားတဲ ့စိတ္    ဒြန္တြဲလြန္ဆြဲေနရာကကြ်န္ေတာ့္ဒုကၡအိုးၾကီး   ေပါက္ကြဲပါေလေရာ
ေဘးကတစ္ေယာက္ကနွာေခါင္းရွဳပ္တယ္       ၿပီးေတာ့ေနာက္တစ္ေယာက္   ၿပီးေတာ့   ၿပီးေတာ့   ၿပီးေတာ့..........
ဆရာမပါသိသြားေတာ့တာ     အဲဒီမွာဆရာမက    သန္ ့စင္ခန္းရွိရာကို     အၿမန္ေၿပးခိုင္းတာ           နဂိုကတည္းက
ေပါက္ေနတဲ ့ဘရိတ္     ဆရာမက   ေၿပးခိုင္းေတာ့    ပိုဆိုးၿပီေပါ့။       အဲဒီေန ့    မနက္  ၁၁  နာရီတည္းကအိမ္ၿပန္
လာခဲ ့ရတယ္။    အဲဒီကတည္းက   မူလတန္းေက်ာင္းမွာ    ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးကအစ    တစ္ေက်ာင္းလံုး    ကြ်န္ေတာ့္
ကို   မသိတဲ ့သူမရွိေတာ့ဘူး။ရွက္လိုက္တာ.............................(အဲလိုနာမည္ၾကီးတာ   :-)   )

အဲဒီကြ်န္ေတာ္တက္ခဲ ့တဲ ့   မူလတန္းေက်ာင္းေလးက     အရမ္းကိုကဗ်ာဆန္တယ္။        ပန္ခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ရဲ ့
စုတ္ခ်က္ေတြေအာက္မွာဆို      အရမ္းကို   လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ေကာင္းတယ္။   ကြ်န္ေတာ္  ပန္ခ်ီဆြဲတာ  ဝါသနာပါတယ္
သို ့ေပမယ့္   ဘာကိုမွထိထိေရာက္ေရာက္     မဟုတ္တဲ ့        ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့     အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ပဲထင္ပါတယ္။
ၿပန္ဆြဲၿပမတတ္ဘူး။     ကြ်န္ေတာ္ေၿပာတာကိုသာ     ပံုေဖၚၾကည့္ေစလိုပါတယ္။  

အေရွ ့ဘက္က   ကုလားမေတာင္တန္းၾကီး   ေတာင္ေၿခဆင္းအဆံုးမွာ   လယ္ကြင္းအခ်ိဳ ့   အလယ္မွာ   သထံု မုတၱမ
အေဝးေၿပးလမ္းမၾကီး    အဲဒီလမ္းမၾကီးေဘးက   ကြ်န္ေတာ္တို ့ရဲ ့ေက်ာင္း   ေက်ာင္းပတ္လည္မွာ     လယ္ကြင္းေတြ
ခ်ည္းပဲ။     ကားလမ္း   တစ္ဖက္တစိခ်က္စီမွာ    ထန္းပင္တန္းၾကီးေတြရွိတယ္။          မိုးအကုန္ေဆာင္းအကူးဆိုရင္
ကြ်န္ေတာ္တို့ဘက္မွာ    အေရွ ့ေလက်တယ္ဆိုတာရွိတယ္။    ကုလားမေတာင္တန္းေပၚက        ခုန္ဆင္းလာတဲ ့ေလ
အဲဒီေလက်ရင္   ေက်ာင္းသြားတဲ ့ကြ်န္ေတာ္အဖို ့မွာ    ေပ်ာ္လဲေပ်ာ္တယ္    ေၾကက္စရာလဲေကာင္းတယ္။ ေလေတြက
တဝူးဝူးနဲ ့    ေက်ာင္းခန္းေတြအကုန္လံုး  တံခါးေတြပိတ္ၿပီး    ခပ္ေမွာင္ေမွာင္မွာ   စာသင္ရတာ။

အဲဒီမူလတန္းေက်ာင္းတုန္းကေတာ့    ကေလးေတြပီပီ    ေက်ာင္းၿပန္ရင္   လယ္ဂဏန္းေတြနိုက္   ငါးေတြဖမ္း  ရြံ ့တံုး
ေတြနဲ ့ေပါက္တမ္း  ကစားခဲ ့ၾကတာေပါ့။   အက်ီအၿဖဴက   ငယ္ငယ္ကတည္းက  ၿဖဴတုန္းခနပါပဲ။   မိုးတြင္းဆိုရင္ေတာ
ကြ်န္ေတာ္တို ့ေက်ာင္းေလးက   ေဘးပတ္လည္ေရေတြ   ဝိုင္းေနေလရဲ ့။     ကားလမ္းေရေက်ာ္တာ   နွစ္တိုင္းဒူးဆစ္
ေလာက္ေရာက္စၿမဲ ။   အဲလိုအခ်ိန္ေတြဆိုရင္ေတာ့     ေရးကူၿပီး           ငါးေလးေတြေလွ်ာက္ဖမ္း   တစ္ကိုယ္လံုးစိုရင္
အေၾကာင္းၿပၿပီးအိမ္ၿပန္ခဲ့ရတာလဲ    အမွတ္တရအခ်ိဳ ့ပါပဲ  ။

ကြ်န္ေတာ္က   ငယ္ငယ္တုန္းက    ေတာ္တဲ ့စားရင္းထဲ    မပါသလို   ညံ့တဲ ့စားရင္းထဲလဲမပါခဲ့ဘူး။   ရိုးရိုးေလးပဲၿဖတ္
သန္းခဲ ့တာပါ။    ၾကိဳးစားတုန္ေတာ့   ခနပဲ   သိသြားရင္   ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘူး။    အဲဒါေၾကာင့္  အေမက   အၿမဲေၿပာ
တယ္။  ( ေရတက္ငါးစင္ရိုင္း တဲ ့)   




(ဆက္ရန္)