ကိုယ္နဲ ့စိတ္ + စိတ္နဲ ့ကိုယ္ =......?

ဘယ္လိုေၿပာရမွာလဲ  နားေထာင္ခ်င္တယ္ မဆိုတတ္ဘူး  တီးခ်င္တယ္ မတီးတတ္ဘူး ခံစားလို ့ေတာ့တတ္တယ္
ဆာရန္ေဟးေရာတဲ ့ ဖြင့္ထားတဲ ့သီခ်င္းက   ကာရံေတြ မယ္လိုဒီေတြနဲ ့ ဘဝကေတာ့ သိပ္ၿပီးထူးၿခားမွဳမရွိပါဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္ တီးခတ္တတ္တဲ ့ပညာမရွိဘူး။   ခက္ခဲတယ္ နက္နဲ တယ္။ ကိုယ့္အတြက္ေပါ့။  တခါတေလ စဥ္းစားမိ
တယ္။    အၿမင္မွာေတာ့ နီးေနၿပီး   ဘာလို ့အစြန္ဆံုးက  ေဝးသြားရသလဲဆိုတာ။    သဘာဝတရားေၾကာင့္ပဲလား
ရွဳေထာင့္ေလးေၿပာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ   သဘာဝက်သားပဲ။    ဒီလိုနဲ ့ အလင္းေတြကိုပံုေဖာ္ဖို ့ပဲ စိတ္ထဲရွိေတာ့
သလိုလို။  

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ စဥ္းစားလို ့မရဘူး။    မရတာကိုလဲ  မစဥ္းစားခ်င္ဘူး။    စိတ္ဆင္းရဲတဲ ့ဒါဏ္ကိုမခံနိုင္ဘူး။

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲေနခ်င္တယ္။   ေပ်ာ္သလားလို ့ေတာ့မေမးနဲ ့    တခါတခါ    ဘာကိုလဲေပ်ာ္တာဆိုတာ စဥ္းစားရတာေခါင္းေခ်ာက္တယ္။     တေလွထဲစီး တခရီးတည္းသြားေနတာလား    ဘယ္သိပါ့မလဲ   ကိုယ့္ဘဝနဲ ့

ကိုယ္ပဲေလ။    ေလွစီးတာက  စီးတာေပါ့။    သူကသူ  ကိုယ္က ကိုယ္ပဲေလ။    ေရစုန္မွာေမ်ာမလား   ေရဆန္ကို

တက္မလား    လာမေမးပါနဲ ့။    ကိုယ့္စိတ္နဲ ့ကိုယ္    စုန္စုန္ ဆန္ဆန္ေပါ့။    အဲလိုမ်ိဳးေၿပာခ်င္တယ္ စိတ္ထဲက

 

 

စာေတာ့သင္ခဲ့ရတာပါပဲ     ဘာတဲ ့  အိုးေကာင္းလိုခ်င္ရင္  နာနာရိုက္ဆိုလား။     အေဖကေတာ့ ခဏခဏရိုက္တာပဲ။    ငယ္ငယ္ကဆို   ေခ်ာင္းထဲငါးသြားဖမ္း   ေရသြားကူးရင္   အေဖရိုက္မွာေၾကာက္တဲ ့စိတ္ကစိုးမိုးေနတာလားမသိဘူး။    သားၾကီးေရ ့ လို ့   ေခၚတဲ ့အသံက   စိတ္ထဲကအလိုလိုကိုၾကားတာ။    ေသခ်ာတယ္   တုန္တေခ်ာင္းနဲ ့မၾကာဘူးေရာက္လာတတ္ၿမဲ။   အဲဒီအိုးေလး

ေကာင္းသလား   ကိုယ္တိုင္လဲမသိေသးဘူး။     ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္   မိသားစုအတြက္  ေရေတာ့ၿပည့္ေစခ်င္တယ္ေလ။

ခုတေလာ   ကံမေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး။    လူကမေကာင္းေတာ့တာ။     ကိုယ့္ကိုကိုယ္စိတ္ပ်က္မိတယ္။တကယ္

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စိတ္တိုင္းမက်ဘူး။      စိတ္နဲ ့ကိုယ္    တၿခားစီၿဖစ္ေနတယ္။    ထိုင္ေနတယ္     လူပဲရွိတယ္။

စိတ္က   လစ္ေနတယ္။    တခုခုကိုအာရံုရၿပီဆို    တၿခားအရာေတြ   သတိမထားတတ္ေတာ့ဘူး။   လမ္းသြားရင္း

ကားတိုက္မလား   ၿပန္ေမးၾကည့္တယ္။     တိုက္ရင္လဲတိုက္မွာေပါ့။     မီးနီေနရင္လဲ   ၿဖတ္ခ်င္ၿဖတ္တယ္။

ဖုန္းေလးအသံၿမည္လာတယ္ေလ။   စိတ္မေကာင္းဘူးတဲ ့   နွေမ်ာစရာတဲ ့။    မနွေမ်ာခ်င္ဘူး။   ဘာမွလုပ္လို ့

မရတာကို   နွေမ်ာေနလဲအလကားပဲေလ။      ထမင္းစားပ်က္မခံဘူး။    တန္ဖိုးမထားလို ့မဟုတ္ဘူး။ တရား

သေဘာလဲ မမွတ္ခ်င္ဘူး။     ဘယ္လိုမွကိုသေဘာမထားပဲ    စိတ္ထဲကေဖ်ာက္လိုက္တာ။     အစုတ္နဲ ့ပဲ

                                    တန္တယ္တဲ ့။    ဟုတ္တယ္   အစုတ္နဲ ့ပဲတန္တယ္။    

မၿဖစ္ဘူး။       လံုးဝမၿဖစ္ဘူး။     ဒါနဲ ့ဒီလိုေနေနတာ   ဒါမရွိလို ့ရပါ့မလား။    ရပါတယ္။  မရဘူး။    ရပါတယ္။
မရဘူး။    အဲဒီလို ဇေဝဇဝါ ၿဖစ္ေနတာ။      ဘာမွန္းကိုမသိဘူး။     ရွိတာကမေလာက္ဘူး။     ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
ထားလိုက္ပါ။    အခ်ိန္တန္ေတာ့လဲ   ၿဖစ္လာမွာေပါ့။      လင့္ေတြၾကည့္တယ္။     စစ္တယ္။    မဆိုးဘူး။
ၾကိဳက္တယ္။      ၾကိဳက္ရင္ဝယ္တဲ ့။      လြယ္တယ္ေနာ္။      ဘာလဲမသိပါဘူး။     မိုက္တီးရိုက္ခ်က္   မၾကာမွီ
လာမည္   ေမွ်ာ္။     

ဟိုေန ့က    ၅ေယာက္   ေတာထဲသြားၾကတယ္။    ပိုးေတြနဲ ့   ဆိုေတာ့    ကြက္တိပဲ။   ပထမ ကားစီးတယ္။

ဒုတိယ  ရထားစီးတယ္။   တတိယ  အငွားကားစီတယ္။    ေနရာေရာက္တယ္။    ဘယ္သြားရမွန္းမသိဘူး။

ေၿမပံုၾကည့္တယ္။    ေတြ ့တယ္။    ေတြ ့တဲ ့အတိုင္းသြားတယ္။    တက္တယ္။    သတို ့သၼီးနဲ ့  သတို ့သား

outdoor ရိုက္ေနၾကတာေတြ ့တယ္။    လွတယ္။    ပိုးေတြရိုက္တယ္။     ေတာလမ္းအတိုင္းတက္တယ္။

ပူတယ္   ေမာတယ္   ခြ်တ္တယ္။   ေခြ်းေတြထြက္တယ္။    sexy ပံုေတြရိုက္တယ္။   ေမာတယ္။   ေရငတ္တယ္။

ေရယူမလာမိဘူး။    ခဏခဏ ထိုင္နားရတယ္။   လာမိတာမွားတယ္လို ့   ေတြးမိတယ္။   ေရာက္မွေတာ့

မထူး   တက္တယ္။    ေတာင္ထိတ္ေရာက္တယ္။    ၾကိဳးတံတားေပၚတက္တယ္။    ရိုက္တယ္။    ပိတ္ေနၿပီဆို

လို ့  ၿပန္ဆင္းလာခဲ ့တယ္။   အၿပန္ကတလမ္း    ဆင္းတယ္   ဒူးတုန္တယ္။   ေရငတ္တယ္။   စိမ္ ့စမ္းေရေလး

ပိုက္နဲ ့ခံထားတယ္။    ေၿခမေဆးဘူး။    ေရဆာတယ္။   ေသာက္တယ္။  အဝ။   ၿပန္ဆင္းတယ္။    ေအာက္ေရာက္လာတယ္။    အငွားကားမရွိဘူး။   လမ္းထိပ္ထိေလွ်ာက္ၿပန္တယ္။

ဟင္းသရို  ့ခ်ဴေခ့သာ။   အငွားကားငွားတယ္။   ဘူတာရံုသြားတယ္။    အခ်ိန္ရွိခိုက္   ငိုက္တယ္။   မအိပ္တာ၂ရက္ရွိၿပီ။  ပင္ပန္းတာထက္ ပင္ပန္းတယ္။   ရထား ၃ဆင္ ့   ကားတစ္ဆင့္စီးၿပီး   ၿပန္ေရာက္တယ္။

အလုပ္ၿပန္ဝင္ရတယ္။   ဘာမွမလုပ္ဘူး။   ထိုင္ငိုက္တယ္။    ၁၂နာရီထိုးေတာ့ပိတ္တယ္။   ေစာေစာအိပ္လိုက္

တာ အဲဒီတခါပဲ   အိပ္ရတာအရသာအရွိဆံုး။

ဒီေန ့လဲ  ေစာေစာနိုးတယ္။   ဘာမွမခ်က္ဘူး။    စုဘူးေဖာက္လိုက္ရတယ္။    အေၾကြအခ်ိဳ ့ယူၿပီး   မေလးဆိုင္မွာ မီဟြန္းဝယ္စာရင္း   ဖဘ ဝင္တယ္။   ဟိုလုပ္ဒီလုပ္ၿပန္လာတယ္။   သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္

ဝယ္ေပးတာနဲ ့  ဒီဂ်ီနဲ ့ၿပန္တက္ေနတာ။   ေက်းဇူးတင္ရွိသူမ်ားအားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။

ေနာက္တပတ္ လည္လည္သြားဖို ့ ရွိေသးတယ္။   တေနရာရာေပါ့။    မအိပ္လည္းေနပါေစ   သြားခ်င္တယ္။
စိတ္ကို  လည္လည္ထြက္ခြင့္တဲ ့သေဘာ။     ဒီမွာဒီလိုေနမွ   ေတာ္ကာက်မယ္။    မဟုတ္ရင္ ရူးသြားနိုင္တယ္။

 တခါတေလ ပ်င္းတယ္။      ဘာေတြမွန္းမသိဘူး။    ဖုန္းေလးကိုင္ၾကည့္တယ္။    နံပါတ္ေတြၾကည့္တယ္။   

ပုလင္းေလးတလံုးကို    ေခၚေခၚၾကည့္တယ္။    အရင္လိုပါပဲ။    ၿပန္ခ်လိုက္တယ္။   

အရင္လို   အေတြးေတြနဲ ့   အခ်ိန္ေတြက   တိမ္တိုက္တခုလို   လြင့္ပ်ယ္သြားလိုက္တာ။

လွပသလိုလိုနဲ ့    အဲဒီတိမ္ေတြက   ကြ်န္ေတာ္အတြက္ေတာ့   အက်ီးတန္လြန္းတယ္။

မုန္းခ်င္မိတယ္။   အဲဒီတိမ္ေတြ။    ဒါေပမယ့္   အရာရာတိုင္းကေတာ့   ေဟာဒီဦးေနွာက္ၾကီး မပ်က္စီးသေရြ ့ေတာ့

အမွတ္တရဆိုတာေတြကို    အလြတ္မက်က္ပဲ   သိမ္းထားမိအုံုးမွာပါ။

တစ္ေယာက္ကေမးေသးတယ္ စာပို ့လာၿပီး  သူကေမးတယ္ ၈.၆ ကိုသတိမရဘူးလားတဲ ့ ။

ဟင္ တခါတေလေတာ့သတိရတာေပါ့လို ့။သိတယ္မဟုတ္လား ဘယ္လိုေၿပာရမလဲ မသိဘူးေလဒီအတိုင္းပဲထားလိုက္ေတာ့တယ္။ မခ်စ္ေတာ့လို ့ မဟုတ္ဘူး သတိမရေတာ့လို ့မဟုတ္ဘူး

မလြမ္းတတ္ေတာ့လို ့မဟုတ္ဘူး     တခါတေလေတာ့ မိုးေတြကသည္းသည္းမည္းမည္းပါပဲ။

     သြားေတာ့မယ္    ဒီေန ့လား မေန ့ကလိုပဲေလ။    ဘာလို ့မရတာလဲ မသိ   ထမင္းမစားပဲေနတာမရဘူး  ဗိုက္ကခဏခဏ ဆာေနတယ္။ ထမင္းခ်က္ရတာပ်င္းတယ္။ရွိတာၿပဳတ္ေသာက္တယ္
                       ေသာက္တုန္းခဏေတာ့ဗိုက္တင္းတယ္။ မၾကာဘူး ၿပန္ဆာတယ္။