Pages

Saturday, August 4, 2012

ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား အိပ္မက္ကမၻာ

ကြ်န္ေတာ္ အိပ္မက္တိုင္းၿပည္ကို ေရာက္ခဲ ့တယ္။ အဲဒီမွာ လူေတြသိပ္အမ်ားၾကီးမ၇ွိပါဘူး။  တိတ္ဆိတ္ညိမ္သက္တယ္။ ေအးခ်မ္းမွဳေတြလႊမ္းၿခံုလို ့  ေပ်ာ္ရႊစ္စရာအခ်ိဳ ့နဲ ့ ရယ္ေမာစရာေတြ
ၿပည့္လို ့ေနတယ္။   စေရာက္ေရာက္ခ်င္းေတာ့  ကြ်န္ေတာ့္မွတ္ပံုတင္ေတာင္းတယ္။  

အိပ္ထဲရွိတာေပးလိုက္တာပဲ။   သူတို ့လဲေသခ်ာမၾကည့္ဘူးထင္ပါတယ္။ စာရြက္ေပၚမွာ ဟိုၿခစ္ဒီၿခစ္ ၿခစ္ၿပီးသကာလကြ်န္ေတာ္မွတ္ပံုတင္ကိုၿပန္ေပးတယ္။   ၿပီးေတာ့ဝင္လို ့ ရပါၿပီဆိုၿပီး  လာေၿပာတယ္ ။  ဘယ္သူမွန္းလဲမသိလိုက္ပါဘူး ၿမင္လဲမၿမင္ရဘူးေလ။   ေတြ ့တဲ ့ ေနရာက စၿပီးလမ္းေလွ်ာက္လာလိုက္တာ တေနရာၿပီး တေနရာေရာက္ခဲ ့တယ္ေပါ့။   ကြ်န္ေတာ္ရွိတဲ ့ေနရာမွာ  လူနည္းနည္းပါပဲ။   သူတို ့လဲ ကြ်န္ေတာ္ဝင္လာတာေတြ ့ေတာ့             အားပါးတရၾကိဳဆိုၾကတဲ ့သူေတြရွိသလို  အၿပဳသေဘာေဆာင္တာေတြလဲရွိတာပါ့။  

သူတို ့လဲ လူေတြပဲေလ ။  ကြ်န္ေတာ္ကစၿပီးနဳတ္ဆက္ရင္ ၿပန္လည္နုတ္ဆက္တဲ ့သူလဲရွိသလို  မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္တဲ ့သူေတြလဲရွိပါရဲ ့။  အဲဒီေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတာေတာ့ အမွန္ပဲ ။  ထူးၿခားဆန္းၾကယ္တယ္ ။  သူတို ့ စကားမေၿပာၾကဘူး ။ကြ်န္ေတာ္ စေရာက္ေရာက္ၿခင္းမွာ နားမလည္ဘူး ။ ေနာက္ေတာ့လဲတၿဖည္းၿဖည္း နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားရင္းနဲ ့အဆင္ေၿပလာတယ္။   အဲဒီအခါ ကြ်န္ေတာ္လဲ စကားမေၿပာေတာ့ပါဘူး ။  သူတို ့လဲ စကားမေၿပာ ကြ်န္ေတာ္လဲစကားမေၿပာနဲ ့   ဘာသာေဗဒတခုအၿဖစ္ အသီးသီးနားလည္ၾကတယ္ဆိုရင္ သင္ယံုမလား။

အဲဒီမွာဂုရုၾကီးတစ္ေယာက္လဲရွိေလရဲ ့   သူကေတာ့ သာမန္လူေတာ့မဟုတ္ဘူး။  စကားလဲမေၿပာ အမူအယာလဲမၿမင္ အေရာင္အဝါလဲမရွိ အနံအသက္လဲမပါဘူး။  ေလေၿပလားလို ့လဲမထင္နဲ ့ ဝိဥာဏ္
တခုလဲမဟုတ္ၿပန္ဘူး ။ သူကေတာ့ ဘာသာေဗဒ နကၡတနဲ ့ ေလာကီပညာအရပ္ရပ္ကို ထိုးထြင္းသိၿမင္
နိုင္တဲ ့ သူ( တစ္ေယာက္ တစ္ေကာင္ တစ္လံုး တစ္ၿပား တစ္ခု တစ္စီး တစ္ေခ်ာင္း တစ္တံုး စသၿဖင့္ )
ၿဖစ္ေလသည္ ။ 

ထိုေနရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္ မေနတတ္ေပ သီးၿခားကမၻာတခုၿဖစ္ေလသည္။    သို ့ေသာ္လဲ ကြ်န္ေတာ္ 
ပ်င္းလာလွ်င္  စေနာက္တတ္ေလသည္။  ထိုအခါ ေပ်ာ္စရာတို ့သည္  မိုးစက္မ်ားပမာ တဖြဲဖြဲက်လာေလေတာ့သည္။   သူတို ့ဧ။္ မ်က္နွာတို ့သည္လဲ တခနခ်င္း   ၿပံဳးလိုၿပံဳး မဲ ့လိုမဲ ့နဲ ့ 
တခါတခါလဲၿဖစ္ေပၚလာတဲ ့မ်က္နွာေတြကို ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး   ရီေနမိတယ္။  

သူသည္ ဆိုးေလသည္  စိတ္လဲၾကီးေလသည္။  လန့္သည္။  သို ့ေသာ္လည္း ခ်စ္ခင္ပါသည္။ 

သူသည္ စလို ့ေကာင္းေလသည္။  ေပ်ာ္ရႊင္ေနတတ္သည္ ။ ညညလဲမအိပ္ တပတ္တခါ လည္လည္သြာတတ္ေလသည္။  အလုပ္လဲခုထိမလုပ္ေသးပဲ ေယာင္လည္လည္နဲ ့ ေပေတေနသည္။ ေၿပာလိုက္ရင္ တဟီးဟီးနဲ ့ စိတ္မဆိုးတတ္ဟုထင္သည္ ။ ထို ့ေၾကာင့္ စိတ္ဆိုးေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွ
မေခၚမေၿပာေအာင္ စဖို ့ၾကိဳးစားထားေလသည္ ။ 

သူသည္ ဘာမွအသံုးက်သူမဟုတ္  အားအားေန မူးေနသူ ။  အရည္မရ အဖတ္မရမ်ားနဲ ့သာ 
အခ်ိန္ကုန္ေနသူ ။ ေပါက္ကရ ၄၀ လား ၅၀ လား အကုန္လုပ္သူ ။ ဘယ္ေနရာေရာက္ ဇကၿပၿမဲသာ။

သူသည္ တခုခုေတာ့ တခုခုပဲ ။ တခါတေလ လူမ်ားစြာနဲ ့ ေဟးလားဝါးလားလုပ္ေလသည္။ စိတ္ဆတ္သည္။
ၿပသနာ ၁ေသာင္း၆ေထာင္ သူ ့ဆီ မၾကာခနဝင္လာတတ္သည္ ။ ထို ့ေၾကာင့္ လူဆိုးစာရင္းဝင္ေနသည္။

သူ ့ကိုေတာ့ တခါတေလ ခ်စ္ဖို ့ေကာင္းသည္ဟု ေၿပာမိေလေသာအခါ အံံ့ၾသသလိုလိုနဲ ့ ဘယ္သူ ့ကို
ေၿပာတာလဲဟု ၿပန္ေမးေလသည္ ။ တကယ္ေတာ့ ပ်င္းေနတာနဲ ့စဖို ့လူမရွိေသာေၾကာင့္ ေၿပာၿခင္းကို
သူမသိေခ်။  အရမ္းလွတာပဲေၿပာေသာအခါ  လူမွားေနၿပီဟုၿပန္လည္တံု ့ၿပန္ေလသည္။  ရီရသည္။
အဲလိုေၿပာတာေလးက ပိုခ်စ္ဖို ့ေကာင္းတယ္ .....ဟင္.....တကယ္ေၿပာေနတာ .....ဘာကိုလဲ....ဘာေၿပာေၿပာခ်စ္ဖို ့ေကာင္ေနတာဟု ဆိုေသာအခါ သူလဲရီေနေတာ့သည္။ 
ၿပီးမွ ေတာ္ေတာ္အားေနလားဟုေမးေလသည္။ ဟုတ္တယ္အားလို ့ စစရာလူမရွိလို ့စေနတာဟုေၿပာၿဖစ္ေလသည္။   

သူသည္ ကြ်န္ေတာ့္ကို သိေနသည္။  ကြ်န္ေတာ္ သိသည္ထက္ သူကပိုသိေနသည္။  အေရွ ့ေၿမာက္အရပ္စူးစူးက သူလာရသည္။  ခရီးေဝးေလသည္။ ပင္ပန္းသည္ ။ တခါတေလ အေမာေၿပ လၻက္ရည္စိမ္းတိုက္လိုက္သည္။   ဘီယာမေသာက္ဘူးတဲ ့။  စိတ္ဆတ္သည္ ။ မထင္လွ်င္ မထင္သလိုရိုက္တတ္သူ။အၿဖဴနဲ ့အမဲ စပ္ထားသည္။ စုဗူးထဲသို ့ ေခါက္တု ့ံေခါက္ၿပန္ေလွ်ာက္ေလသည္။  
အနာသပိန္(စာလံုးေပါင္းမသိပါ)သူေဥးရဲ ့ေၿမးေတာ္စပ္ေလသည္ဟုထင္ရသည္။  
လူတိုင္းသည္ ပြင့္လင္းပါသေလာ  ။   ကြ်န္ေတာ္သည္ မပြင့္လင္းပါ။    ေၿပာခ်င္ေနေသာ္လည္း မေၿပာပဲေနၿဖစ္သည္ကမ်ားေလသည္။   အေၾကာင္းမွာ  ေၿပာလိုက္ေသာ  စကားတခြန္းေၾကာင့္   သူတဖက္သား စိတ္ဆင္းရဲမွာကို မလိုလားေသာေၾကာင့္သာ။    ထို ့ေၾကာင့္ တခါတခါ ကိုယ္တိုင္သာ စိတ္ဆင္းရဲရေလသည္မ်ား  ရွိေလသည္။

ဘဝဆိုတာကို အိပ္မက္ထဲ အခါခါ စဥ္းစားၿဖစ္သည္ ။   စဥ္းစားလိုက္တိုင္း  ေၾကာက္ေလသည္။   အစြယ္မပါ  အေတာင္ပံမခတ္ပါပဲ ကြ်န္ေတာ့္ကို အခါခါေခ်ာက္လွန္ ့ေနေလသည္။   သူတို ့ေၿပာေၿပာေနေသာ ဘဝသည္  အညတရလူတေယာက္အဖို ့   ေၾကာက္မက္ဖြယ္အတိ ။ တခါတေလလဲ   ပိုးဖလံတစ္ေကာင္ၿဖစ္ခ်င္မိရဲ  ့ ။    စိတ္ကူးေတြနဲ ့ေပ်ာ္  အေက်ာ္အေမာ္ေတြေတာင္ တဘံုးဘံုးက်ရံွဳးကုန္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္သည္ လူေတြေၿပာေၿပာေနၾကေသာ မၿမင္ရေသာ သံေယာဇဥ္ဆိုတာၾကီးကို ေတြ ့ခ်င္ေနမိသည္။
ဘယ္လိုပံုမ်ားဘာလိမ္ ့ဟု စဥ္းစားမိေသာ္လည္း မ်က္လံုးစံုမွိတ္ မွန္းၾကည့္ပါေသာ္လဲ မၿမင္။ သို ့ေသာ္ 
ကပ္ညိေနေလသည္။   

လူေတြေၿပာေသာစကားအရ သာ ကပ္ညိေနတတ္ေသာ သေဘာရွိသည္ဟု မွတ္ရေပေတာ့မည္။ 
ထိုသို ့ မကပ္ညိခ်င္ပါ ။ သို ့ေသာ္လည္း ဝက္ၿဖစ္ရင္ .....မေၾကာက္ရဘူးဟုမွတ္သားမိေလေသာ္ 
ငါ့ေလွငါထိုး ပဲခူးေရာက္ေရာက္ (ဘယ္ကိုေရာက္ေရာက္) ေပါ့ဟု ေၿဖသိမ့္ရေလသည္။

ကြ်န္ေတာ္ လွမ္းေပးေနမိတယ္ ေမာင္ခ်ဓါးေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္နွလံုးသား ။ လတ္ဆတ္ပူေႏြးေနတဲ ့ နွလံုးသားဆိုတာ တုန္ခါေနတဲ ့ ကြ်န္ေတာ့္လက္ေတြကသာ      သိေနတယ္။


လြမ္းၿဖစ္သလားလို ့ေမး၇င္ေတာ့   မေၿပာခ်င္ဘူး။   အိပ္မက္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ေၿပာခြင့္မ၇ွိဘူးထင္တယ္။
သို ့ေပမယ့္ အရာရာတိုင္းက လြမ္းစရာေတြခ်ည္းပဲဆိုတာေတာ့  မ်က္လံုးမွိတ္လိုက္တိုင္း ၿမင္ေယာင္ေနမိတယ္ေလ။ ဒီလိုနဲ ့ လြမ္းေမာစရာေကာင္တဲ ့ အလွအပေတြကို ပံုေဖာ္ဖို ့ ၾကိဳးစားေနမိတယ္။


 
********မ်ည္းေၾကာင္းတခုတည္းမွာ  လူနွစ္ေယာက္ဘယ္လိုသြားမလဲ ေၿဖပါ။*********





















   O           O
  ^I^       ^I^   --------------------->>>>>    ???????????
  )  (         )  (
____________________________________________________________________________






5 comments:

Crystal said...

ကိုယ့္ေရွ႕က လူေတြလည္း ဒီလိုပဲ သြားခဲ့ၾကတာပါ။
ကိုယ္လည္း ဒီလိုပဲေပါ့ :)

Candy said...

လူကိုေျပာထားသလိုလိုပဲ... ဟြင္းဟြင္းဟြင္း....

ကြ်န္ေတာ္ လွမ္းေပးေနမိတယ္ ေမာင္ခ်ဓါးေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္နွလံုးသား ။ လတ္ဆတ္ပူေႏြးေနတဲ ့ နွလံုးသားဆိုတာ တုန္ခါေနတဲ ့ ကြ်န္ေတာ့္လက္ေတြကသာ သိေနတယ္။

မိုက္စ္တယ္.. အဲ့စာသားကို ခိုက္တယ္ :D

Cameron said...

မသက္ေ၀ေျပာသလိုပဲေျပာေတာ့မယ္ ဒန္တယ္ တကယ္ဒန္တယ္ သိလား...

အလြမ္းျမိဳ႕ said...

အားေပးတြားတယ္။

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

fb မွာေၿပာခဲ႕သလိုပဲ ..တစ္ေယာက္ထဲေတာင္ အဆင္မေၿပဘူးလို႕...:D