ကြ်န္ေတာ္ တို ့မိသားစု ၆ေယာက္ရွိတယ္။
အေဖရယ္ အေမရယ္ ကြ်န္ေတာ္ ့ညီရယ္အငယ္ဆံုးညီမေလးနွစ္ေယာက္ရယ္ေပါ့။
ကြ်န္ေတာ္တို ့အဖြားရဲ ့အိမ္မွာအတူတူေနထိုင္ၾကတံုးကေပါ့။
အိမ္အေနာက္မွာေရကန္ၾကီးတစ္လံုးလဲရွိတယ္။အဲဒီေရကန္ၾကီးမွာအဖိုးကငါးေတြ
ေမြးထားတာ။နံနက္ေစာေစာဆိုအဖိုးကအၿမဲဖြဲနုေလးေတြကိုအၿမဲငါးစာအၿဖင့္ခ်ေၾကြး
တတ္တယ္။ေရကန္ၾကီးရဲ ့ေဘာင္ရိုးမွာလဲဇီးပင္ၾကီးတစ္ပင္ရွိတယ္။ခပ္ငယ္ငယ္က
အဲဒီဇီးပင္ၾကီးရဲ ့အသီးမွဲ ့ေတြကိုညီအကိုဝမ္းကြဲေတြနဲ ့အတူတူေဆာ ့ကစားရင္းခူး
စားခဲ ့ၾကဖူးတယ္ေလ။
ခုၿဖစ္တဲ ့ဇာတ္လမ္းကေတာ့ အဲဒီေရကန္ၾကီးထဲမွာၿဖစ္တာ…………………………..
မွတ္မိေနေသးတယ္။ အဲဒီေန ့ကြ်န္ေတာ္ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ ့ကုဒ္အက်ီ ၤနဲ ့ေရကန္ေဘး
မွာငါးၿမွားေနတာ။ဘယ္လိုကဘယ္လိုေရကန္ထဲက်သြားမွန္းမသိဘူး။ပထမတစ္ေခါက္
ေတာ့ကန္ေဘးကအပင္ငယ္ေလးကိုဆြဲၿပီးၿပန္တက္လာတယ္။ၿပီးေတာ့ကန္ေဘးမွာ
ခဏထိုင္ေနခ်ိန္မွာပဲေရကန္ေဘးကေၿမၾကီးကအလိုလိုေနရင္းအက္ကြဲလာတယ္။
ကြ်န္ေတာ္လဲေၾကာက္တာနဲ ့အေမကိုလွမ္းေအာ္ေခၚလိုက္တာ။အဲဒီအခ်ိန္မွာအေဖ
ေရာအေမေရာညီေလးေရာ အငယ္ညီမေလးနွစ္ေယာက္ပါေရာက္လာတယ္။
သူတို ့ေရကန္နားမွာရပ္ၿပီးကြ်န္ေတာ္ ့ကိုၾကည့္ေနၾကတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ
ကြ်န္ေတာ္ေရကန္ထဲကိုေဘးကနင္းထားတဲ ့ေၿမၾကီးၿပိဳက်ၿပီး ဒုတိယအၾကိမ္က်သြား
ၿပန္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ထင္တာသူတို ့ကိုကြ်န္ေတာ္သက္သက္စေနတာလို ့သူတို ့ေတြး
ေနတာထင္တယ္။ကြ်န္ေတာ္လဲေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ အတင္းရုန္းကန္ၿပီးေရၿပန္ကူးေန
ေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္ကေရမွမကူးတတ္ေသးဘဲ။ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ဒုကၡနဲ ့ကြ်န္ေတာ္
ပဲၿဖစ္ေနတာ။အေဖနဲ ့အေမကိုလဲကြ်န္ေတာ္ေအာ္ေၿပာေနတယ္ကြ်န္ေတာ့္ေရနစ္ေတာ့ပါ
မယ္လို ့။အေမကေတာ့နည္းနည္းစိုးရိမ္ပူပန္လာေနၿပီ။ဟုတ္တယ္အေမသားေရနစ္ေတာ့မွာ
သားဝတ္ထားတဲ ့အက်ီ ၤကလဲေရစိုေနေေတာ ့အရမ္းေလးလာၿပီးသားအစြမ္းကုန္ကူးခပ္
ေနရတာပါအေမ။
အဲဒီလိုေရမကူးတတ္ေသးဘဲကူးခတ္ေနရင္းကြ်န္ေတာ္နဲ ့လက္တစ္ကမ္း
အကြာမွာအဖိုးကေရစိမ္ထားတဲ ့ေလးလက္မပတ္လည္အိမ္တိုင္တစ္ခုကအသင္ ့ရွိေနတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့အဲဒါကိုပဲအားကိုးရေတာ့တာေပါ့။ကြ်န္ေတာ္လွမ္းဆြဲလိုက္ၿပီးေရကန္ေဘာင္နား
ကိုကပ္လာလိုက္တယ္။အဲဒီမွာအေဖကကြ်န္ေတာ့္ ကိုလက္ကမ္းၿပီးဆြဲတင္တယ္။
ခနထိုင္နားအၿပီးမွာေတာ့ အေဖကစကားတစ္ခြန္းဆိုလာတယ္။ ငါတို ့သားအဖ ေတြ ေရကန္ထဲမွာငါးဖမ္းၾကရေအာင္ကြာတဲ ့ကြ်န္ေတာ္လဲသေဘာတူလိုက္တယ္။အဲဒါနဲ ့သားအဖသံုးေယာက္
ေရကန္ထဲဆင္းၿပီးငါးဖမ္းၾကတာေပါ့။ ဘယ္ေလာက္မွေတာင္မၾကာလိုက္ပါဘူး။ၿပသနာကစၿပန္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္ညီ ေၿခေထာက္ကြဲသြားတယ္။သူနင္းလိုက္တဲ့ ရြ့ံေတြထဲကခဲၿပားကိုနင္းမိလို ့။ေသြးေတြလဲ
ရဲလို ့ေပါ့။ကြ်န္ေတာ္လဲစိုးရိမ္သြားမိတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာကြ်န္ေတာ္ခါးသီးတဲ ့မ်က္ဝန္းတစ္ခ်ိဳ ့အေဖ ့ဆီက
ရလိုက္တယ္။မင္းေၾကာင္ ့...သားငယ္အခုလိုၿဖစ္တာတဲ ့။အဲဒီခဲၿပားကိုမင္းေရကန္မွာထားတာမဟုတ္လားတဲ ့။
ေဖ ့ရဲ့ေဒါသေတြကတစ္ခနခ်င္းမွာပဲကြ်န္ေတာ္ကိုမူးမိုက္သြားေစခဲ ့တယ္။
ကိုယ္လုပ္လိုက္တဲ ့အလုပ္တစ္ခုမဟုတ္တဲ ့အတြက္အခုလိုတစ္ဖက္သက္ၾကီးစြပ္စြဲခံရတာဆိုေတာ့ကြ်န္ေတာ္လဲေဒါသထြက္ၿပီးၿပန္ေၿပာပါေတာ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ္လဲၿပန္ေၿပာလိုက္မိတယ္။သားနဲ ့ဘာပတ္သတ္လို ့သားကိုစြပ္စြဲေနရတာလဲအေဖ။
အဲဒီေရကန္ထဲကခဲလံုးတစ္လံုးေၾကာင့္လို ့ဘာလို ့သားကိုစြပ္စြဲရတာလဲ…ခဲလံုးေတြကေရကန္ရဲ ့ေအာက္
ေၿခမွာအမ်ားၾကီးပါအေဖ။ဘယ္ကဘယ္လိုဘယ္သူေတြထားထားလို ့ရွိေနမွန္းမသိတဲ ့ခဲလံုး……..
ကြ်န္ေတာ္တကယ္မထားခဲ ့ပါဘူးအေဖ…………..ဘာလို ့ဘာမဟုတ္တဲ့ ခဲလံုးတစ္လံုးအတြက္နဲ ့သားကိုအဲဒီေလာက္ထိေဒါသေတြထြက္ေနတာလဲအေဖ။ ဘယ္လိုမွရွင္းၿပလို ့မရတဲ ့အဆံုးကြ်န္ေတာ့္
ေဒါသလဲအထြတ္အထိပ္ကိုေရာက္လာၿပီးေရကန္ေဘးမွာရွိေနတဲ ့ပုလင္းတစ္လံုး ကို ရုပ္တစ္ရက္
အရိပ္တစ္ခုကိုကြ်န္ေတာ္လွမ္းၿမင္လိုက္တယ္။တစ္ၿပိဳင္ထဲမွာပဲအေဖကလဲသူ ့ကိုပုလင္းနဲ ့ဆြဲရိုက္ဖို ့ခ်ိန္ရမလားဆိုၿပီးဘာမွမေၿပာပဲအိမ္ဘက္ကိုၿပန္ဝင္ၿပီးဓါးမၾကီးနွစ္လက္ယူလာခဲ ့တယ္။အေမကလဲတားပါတယ္။
ဘယ္လိုမွမရေတာ့ဘူး။အဲဒီအခ်ိန္မွာကြ်န္ေတာ္လွမ္းၿပီးရွင္းၿပေနတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ေၿပာခ်င္တာေတြကြ်န္ေတာ္ရွင္းခ်င္တာေတြ..ေမးခ်င္တာေတြ…..သိခ်င္တာေတြ..စသၿဖင့္ေပါ့
အမ်ားၾကီးပဲ………ဒါေပမယ္ ့ကြ်န္ေတာ့္စကားသံေတြထြက္မလာခဲ ့ဘူး။ဘယ္ေလာက္ပဲၾကိဳးစားၿပီးေၿပာေၿပာ
ဘယ္လိုမွေၿပာလို ့မရေတာ့ဘူး။ကြ်န္ေတာ္အရမ္းဝမ္းနည္းမိတယ္…………..ဟုတ္တယ္
အရမ္းအရမ္းဝမ္းနည္းလြန္းလို ့ ဘယ္ကဘယ္လို မ်က္ရည္ေတြကက်လာသလဲမသိဘူး။
ကြ်န္ေတာ္စိတ္ထဲေနသာရွင္းၿပေနမိေတာ့တယ္…..အေဖဘာေၾကာင္ ့တစ္ဖက္လူကိုမခိုင္လံုတဲ ့အေၾကာင္းတစ္ခုေၾကာင့္ ေဒါသေတြဒီေလာက္ထြက္ေနရတာလဲအေဖ….
အဲဒီလိုကိုယ့္ရဲ ့ေဒါသတစ္ခုေၾကာင့္ တစ္ဘက္လူကဘာမွမဆီမဆိုင္လည္စင္းခံေနရတာကိုေရာ
ဘယ္လိုအေၿခအေနထိခံစားသြားရမွာကိုေရာ နည္းနည္းေလးမွေတြးဖို ့စိတ္ကူးမရွိခဲ ့တာလား…
ကိုယ္ ့ပဲစိတ္ရွိတာမွမဟုတ္တာ…တစ္ဖက္လူကလဲစိတ္ရွိၾကပါတယ္။ခံစားတတ္ၾကပါတယ္။နားလည္တတ္ၾက
ပါတယ္။ေနရာတစ္ကာကိုယ္လုပ္တာေတြကပဲအေကာင္းလို ့ၿမင္ေနေတာ့မွာလား။အခုၿဖစ္တဲ ့အေၿခအေနမွာ
ဘယ္သူမွားသလဲဆိုတာၾကိဳက္တဲ ့လူကိုေမးၾကည့္လို ့ရပါတယ္အေဖ..။အေဖကကြ်န္ေတာ္ ့အေဖပါအေဖ။
ကြ်န္ေတာ္ ့ကိုလူ ့ေလာကထဲေရာက္ေအာင္ပို ့ေပးခဲ ့တာေလ။သားမေမ ့ပါဘူး…..အေဖကသားရဲ ့ပဲ ့ကိုင္ရွင္ပါ။
သားသိေနတဲ ့အသိေတြကအေဖ ့ေခြ်းစက္တစ္စက္စာေတာင္မရွိေသးပါဘူးအေဖ…..။
ဒါေပမယ္ ့လူဆိုတာတစ္ခါတစ္ေလေတာ့မွားတတ္ၾကပါတယ္…။
သားအခုေၿပာေနတဲ ့စကားေတြကိုသ ာအေဖၾကားရင္ထပ္ၿပီးေဒါသေတြထြက္ေနလိမ္ ့မယ္ဆိုတာသားသိပါ
တယ္အေဖ…….။သားအခုလိုစိတ္ထဲကေနေၿပာေနတယ္ဆိုတာ သားမမွားခဲ ့တဲ ့အမွားတစ္ခုအတြက္
ေၿဖရွင္းခ်က္တစ္ခုပါပဲအေဖ……။အဲဒီေၿဖရွင္းခ်က္နဲ ့အတူ….သား…..မိဘကို ေစာ္ကားခဲ ့မိပါတယ္အေဖ။
ကာယကံ ဝဇီကံ မေနာကံ ေတြနဲ ့ေပါ့…..သားကိုခြင္ ့လြတ္ပါအေဖ……..။
သားေၿပာမိဆိုမိၿပီးမွပဲသားမွားသြားၿပီဆိုတာသိတယ္အေဖ။သားမွားတဲ ့အမွားကမွတကယ္ ့အမွားအၾကီးၾကီး
ၿဖစ္ေနၿပီအေဖ…….။အဲဒီအမွားၾကီးကိုသားေၾကာက္ေနၿပီအေဖ…….။သားကိုခြင္ ့လြတ္ပါ။
အေဖနဲ ့အေမကိုသားရွိခိုးဦးခ်ကန္ေတာ့ပါတယ္ေနာ္………။သားရဲ ့ကာယကံ ဝဇီကံ မေနာကံ အၿပစ္ေတြကို
ခြင္ ့လြတ္ေပးပါေနာ္…….။သားအရမ္းမွားသြားၿပီ…………..စဥ္းစားရင္းအရမ္းဝမ္းနည္းလြန္းလို ့သားေၿဖမဆည္နိုင္
ေအာင္ငိုေနမိတယ္ဆိုတာအေဖ နဲ ့ အေမ သိေနနွင္ ့မွာပါ……………………………………
…………………………………………………………………………………………………………..
………………………………………………………………………………………………………….
ကြ်န္ေတာ္သတိထားမိခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္အိပ္မက္မက္ေနတာ…………………………………...
အရွိန္ကမေသေသးဘူး။ဆက္ငိုေနခဲ ့မိတယ္။
ဆက္ငိုေနရင္းေပါ့…..ကြ်န္ေတာ္ ့ဘဝမွာဒီလိုအိပ္မက္မ်ိဳးတစ္ခါမွကိုမမက္ဖူးဘူး။
ကြ်န္ေတာ္ကအိပ္မက္ထဲကကြ်န္ေတာ္လဲမဟုတ္ပါဘူး။
ဘာအတိတ္နမိတ္မွလဲမေကာက္တတ္ဘူး။စိတ္လဲမဝင္စားဘူး။
တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္…..အထက္အၿဖစ္အပ်က္ေလးက ကြ်န္ေတာ္ရဲ ့အိပ္မက္မွ်သာ
အိပ္မက္ပဲဆိုေပမယ္ ့ဖတ္ၿပီးၿပီဆိုရင္ေတာ့ အသိတစ္ခုခုက်န္ရစ္ေနလိမ္ ့မယ္လို ့
ကြ်န္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။
အားလံုးကိုခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္…………….(ၿဖိဳးေမာင္ေမာင္)
phoye2009@gmail.com
No comments:
Post a Comment