အေရမရအဖတ္မရ ေတြေရးရမယ္ ။ အခ်ိန္ကုန္ပါေစ ေရးမယ္။ ။ဘာေရးရင္ေကာင္းမလဲ .....စဥ္းစားလိုက္အံုးမယ္ ။ စိတ္ထဲရွိတာေတြေတာ့မေရးေတာ့ပါဘူး ။ ပံုေတြတင္မလားလို ့ စိတ္ကူးပီး
upload လုပ္တာ စတိုကၿပည့္ေနၿပီတဲ ့ ။ ပိုက္ဆံလာေတာင္းတယ္ ။ မေပးခ်င္ေသးဘူး ။ ဒီေတာ့ ပံုလဲတင္လို ့မရေတာ့ဘူး ။ တခါတေလ နားလည္မွဳေတြလြဲတယ္ ။ ၿငိမ္ေနတာက ပတ္ဝန္းက်င္ၾကီးကို ေခ်ာက္ၿခားေစသလား ။ ေၾကာက္တတ္သူအဖို ့ေတာ့ ေၿခာက္ၿခားစရာအေကာင္းသား ။ သူေၿပာသလိုပဲေပါ့ သရဲမေၾကာက္ဘူး လူပဲေၾကာက္တယ္တဲ ့ ။ ကြ်န္ေတာ္ ရယ္စရာေတြေၿပာတတ္ခ်င္တယ္ ။ သင္တန္းတခုခုမ်ားရွိရင္ တက္မလားစိတ္ကူးတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ မလိုပါဘူး တစ္ေယာက္တည္းလဲ ရယ္ခ်င္ရယ္ေနတာပဲ လံုေလာက္ပါၿပီ ။
အဲဒီေနရာကို မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး ။ ပြဲေစ်းတန္းလိုလို ေလာင္းကစားဝိုင္းလိုလို စာၾကည့္တိုက္လိုလို ရုပ္ရွင္ရံုလိုလို တိရိစာၦန္ရံုလိုလို အပမ္းေၿဖစခန္းလိုလို ကားဂိတ္လိုလို ပန္းၿခံလိုလို ရြာလမ္းထိပ္လိုလို ဓမၼာရံုလိုလို အရက္ဆိုင္လိုလို ေၾကာ္ၿငာဆိုင္းဘုတ္လိုလို ဂ်ာနယ္တိုက္လိုလို အမဲေရာင္နယ္ေၿမလိုလို လူေတြလူေတြ ပလူပ်ံေနၾကတယ္ ။ တခါတေလ စိတ္ဆိုတာက ခက္တယ္ ။ ဘာလြယ္သလဲဆိုေတာ့ ဘာမွမလြယ္ပါဘူး ။ ဖုတ္ေလသည့္ ငါးပိ ရွိသည္မထင္ဘူးတဲ ့။ ၾကားဖူးတယ္ ။ ဘာလဲလို ့စဥ္းစားမေနဘူး ။ ငါးပိမၾကိဳက္ရင္ မဖုတ္နဲ ့ေပါ့ ။ ထားလိုက္ပါကြာတဲ ့ ။ မထားနိုင္ဘူး ။ ေနတတ္သလိုပဲေန ။ လူဆိုတာ သူမ်ားကိုလဲ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္မလုပ္နဲ ့တဲ ့ ကိုယ္တိုင္လဲ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ၾကိဳးစားၿပီးေနထိုင္ပါတဲ ့ ။ ေနတတ္ရင္ေၾကနပ္စရာေတြခ်ည္းပါပဲတဲ ့ ။ စာလဲသိပ္မဖတ္ၿဖစ္ေတာ့ သူမ်ားေၿပာတာေတြကိုပဲ စိတ္ထဲမွတ္ထားလိုက္တယ္ ။
သူမ်ားဘေလာ့ေတြလဲ သြားမဖတ္ၿဖစ္ဘူး ။ ကိုယ့္ဆီလာလာဖတ္တဲ ့ သူေတြကိုေတာ့ အားနာတယ္(အဲဒီအားနာတယ္ဆိုတဲ ့စကားကို မေၿပာခ်င္ေတာ့တာၾကာၿပီ) ။ ဘာမွမဟုတ္တာေတြကို ပ်င္းလို ့ေရးထားတာေတြကို လာလာဖတ္ၾကတာကို အားနာမိတယ္(ထပ္ေၿပာလိုက္ၿပန္ၿပီ) ။ ေက်းဇဴးတင္ပါတယ္ ။ ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး ။ ေရခ်င္ရင္လဲေရးမယ္ ။ မေရးခ်င္ရင္လဲ မေရးေတာ့ဘူး ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ခင္ခ်င္ရင္လဲ ခင္လို ့ရသလို မခင္ခ်င္ရင္လဲ မခင္ၾကပါနဲ ့ ။ ေၿပာခ်င္ရင္ေၿပာ မေၿပာခ်င္ရင္လဲ မေၿပာနဲ ့ ။
ကိုယ့္ဒုကၡ ကိုယ္ရွာတဲ ့အထဲမွာ ဒီလူကထိပ္ဆံုးကပဲ ။ မေနနိုင္မထိုင္နိုင္ ဖုန္းကို ၿမန္မာစာထည့္ခိုင္းဖို ့ ဆိုင္မွာ root လုပ္ခိုင္းလိုက္မိတာ ပ်က္ေရာ ။ အခု service center ကို ပို ့ထားရတယ္ ။ ဘယ္နွလၾကာမွၿပန္ရမယ္မွန္း မသိတဲ ့ ဖုန္းကိုလဲေမွ်ာ္မေနေတာ့ပါဘူး ။ မရလဲ ပစ္ရေတာ့မယ့္အတူတူ ။ မနွေမ်ာတတ္ေတာ့ဘူး ။ သံေယာဇဥ္မတြယ္ခ်င္ဘူး ။ ေသရင္ဘာမွပါမွာမဟုတ္ဘူးတဲ ့ ။ ၿခစ္ကုပ္ၿပီးေနေနလို ့လဲ ဘာမွမထူး ။ ေငြဆိုတာ မကုန္ခ်င္လဲကုန္ေနတာပဲ ။ ရွာေနနိုင္သေရြ ့ေတာ့ သံုးေနရမွာပဲေလ ။ အိမ္ကိုေတာ့ ပို ့ၿဖစ္ေအာင္ ပို ့ရတယ္ ။ ဒီလူက ေနစရာအိမ္ေတာင္ရွိေသးတာမဟုတ္ ။ အဲဒီထက္ပိုတဲ ့ အေၾကာင္းအရာေတြ မစဥ္းစားခ်င္ေသးဘူး ။
လိုခ်င္တာေတြ လိုအပ္တာေတြက ေန ့စဥ္အမွ်ရွိေနေတာ့ခက္တယ္ ။ တစ္ေယာက္တည္းမို ့ ဘာမွမလိုအပ္ဘူးလို ့ ထင္ေနလား ။ တမ္းတရံုပဲတမ္းတလို ့ရတာေတြေတာ့ တမ္းတရံုပဲတတ္နိုင္တာေပါ့ ။ ကိုယ့္ လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ ့ကိုယ္ေတာ့ ခ်င့္ခ်ိန္ရတာေပါ့ ။ လူမွာအက်င့္ ဝမ္းမွာအခ်င့္ ။ ဒီလိုပဲ ပလိုင္းေပါက္နဲ ့ ဖားေကာက္ခဲ ့တာၾကာေပါ့။ ပေလာင္ေတာင္တက္ေနွးတာလို ့ မေၿပာပါနဲ ့ ။ လိပ္လဲမၿဖစ္ခ်င္ဘူး ။ ညညဆို ဇီးကြက္တစ္ေကာင္ေရာက္ေရာက္လာတယ္ ။
ေအးေဆးေနတဲ ့ သူတို ့ကို သေဘာက်တယ္ ။ ကိုယ္လဲေအးေဆးတာပါပဲ ။ ဒါေပမယ့္ေအးစက္တာလား ေအးေဆးတာလား မေဝခြဲတတ္ဘူး။ ပံုၿပင္ေတြနားေထာင္ခ်င္တယ္ ။ အလုပ္စလုပ္တဲ ့အခ်ိန္ေတာ့ သီခ်င္းေလးနားေထာင္ၿဖစ္တယ္ ။ အိပ္ေနတုန္း ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းက်လာလို ့ လန္ ့နိုးသြားတယ္။ ေဆာင္တြင္းမနက္ခင္းမွာ ပြင့္တဲ ့ပန္းေလးေတြ ဝတ္ရည္ခ်ိဳတယ္ ။ ဘေလာင္းဂင္း ထဲမွာ ကိုယ္တိုင္ရွိေနေသးတာပဲ ။ ဒန္ေပါက္မစားၿဖစ္တာေတာင္ၾကာလို ့ သံပုရာရည္လဲ မေသာက္ၿဖစ္ဘူး ။ ေတာက္တဲ ့ေတြလိုေန ့တိုင္းေအာ္ေနရင္ နားညီးမွာေပါ့ ။ ပြဲရံုေရာက္ခဲ ့တဲ ့ေန ့က ဝမ္းနည္းလို ့ လက္ထဲက ေဖာင္တိန္ေလးလြတ္က်သြားတယ္။ နားလည္ေပးပါ ။ ဘုရင့္ေနာင္ေတာ့ အရံွဳးေပးလိုက္ရတယ္ ။
ဖိနပ္ခ်င္းအတူတူ အၿဖဴတဖက္ အမဲတဖက္ကို ဘာလို ့စိတ္ဝင္စားေနၾကတာလဲ ။
ထမင္းပူပူေတြစားမိလို ့
လွ်ာက်က္ရင္ စိတ္တိုတယ္ ။ ခံစားမွဳေတြပ်က္ပ်ယ္တယ္ ။ မ်က္လွည့္ပညာ
သင္ခ်င္တယ္ သခ်ိ ၤဳင္းကုန္းမွာ ေရႊေတာင္စကၠဴေတြမီးရွဳိ ့ခ်င္တယ္။တစ္ေယာက္တည္း
ေတာင္ေဝွးေလးစမ္းၿပီး ဘူတာရံုမွာ ရထားေစာင့္ေနတဲ ့
မ်က္မၿမင္အဘိုးအိုကိုၿမင္ေတာ့ ေၾကကြဲရတယ္ ။
7 comments:
ဖတ္ရင္းနဲ႔ မ်က္စိေရာ နားေရာ လည္သြားလို႔ ေၾကကြဲသြားတယ္ ကိုၿဖိဳးေရ း)
ရန္ကုန္ လူႀကီးမင္းဆိုင္မွာ ျမန္မာေဖာင့္ထည့္တာ ခနေလးပဲ ခ်က္ျခင္းျပန္ရတယ္ း)
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
အေရမရအဖတ္မရေတြ ဖတ္ရင္း ေနာက္ဆုံးမွာ တကယ္ ေၾကကြဲသြားတယ္။ း)
ျမန္မာေဖာင့္ထည့္တာပဲ အဲေလာက္ခက္ခဲလား... ညံ့ထွာေအ ညည္းတို႔ မေလးတိုင္းျပည္ကလဲ...။
ေခါင္းစဥ္ေပးပုံက မိုက္တယ္ ဟဟဟဟဟဟ
ဇီးကြက္ ခိခိ xD
ေၾကကြဲစရာ........(ဘာမွဟုတ္ဝူး......Rဇာနီ သီခ်င္းဆို
တာ)။ဟိုေနရာလား....အင္း...ဂလိုပါပဲ အရင္လိုပါပဲ...
ဝင္လုိက္ထြက္လိုက္ပဲ၊ပြဲေစ်းတန္းသာသာပဲ...ေၾကကြဲစ
ရာပါပဲ....၊ဖံုးဒြတ္ခ ကေတာ့ မေျပာနဲ႕ေတာ့ ခုပဲညစ္ေန
တာ...
ေသရင္ ကိုယ့္ေနာက္ပါခ်င္တယ္ဆို တက္တူး ထိုးေပါ့
ေဂါက္ေနတဲ႕သူ .
Post a Comment