Pages

Thursday, August 23, 2012

ေခါင္ညိွတ္လိုက္ပါသည္





                                                                  ***ဂီတ***
 
 Batu Cave                                   
 စာေရးဖို ့ အာရံုမရဘူး ။  ဘာေရးရမွန္းမသိဘူး ။  ပိုက္ဆံစုမလားစိတ္ကူးမိပါတယ္ ။  မစုၿဖစ္ၿပန္ဘူး ။ ကိုယ့္ကို ကိုု္ယ္ မွန္မၾကည့္ရဲေလာက္ေအာင္ ၿဖစ္ေနတာေတြ  သူေပးတဲ ့ ပါရာနဲ ့ စီဗစ္နဲ ့ေသာက္တာ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင္ေၿပတယ္ ။ သူစကားနားေထာင္ခဲ ့လို ့သာေပါ့ ။  အခုအရမ္းေခ်ာသြားၿပီသိလားးးးးးး။   သူကေတာ့ေၿပာတယ္ နဲနဲဝေေနေသးတယ္တဲ ့။ တကယ္ဆို မဝေတာ့ပါဘူးေနာ္ ။  ။ တို ့ကလွခ်င္ေပမယ့္ နဂိုရွိမွနဂိုင္းထြက္တာေလတဲ ့ ။မွန္ပါတယ္။    ဘယ္လိုေၿပာရမလဲး ပံုၿပင္ေတြထဲမွာထားရစ္ခဲ ့ရမွာပါသီတာ ။  တို ့ဘယ္သူ ့ကိုမွဘာမွမေၿပာခ်င္ဘူး။  တိတ္တိတ ္ေလးပဲေနပါရေစ။  ကုိယ့္စိတ္နဲ ့ကိုယ္ အိပ္ေနပါရေစ။ ဂီတကလူ ့စိတ္ကို ဆြဲေဆာင္ေခၚယူတယ္။


                                                            ***စိတ္ဧ။္ေစရာ***
တကယ္ဆို အဲဒါက လွေနၿပီးသားပဲ  ၾကည့္ေလ သူ ့ဟာသူလွေနတာပဲကို အေရာင္ေတြမေၿပာင္းလိုက္နဲ ့ အလင္းနဲ ့အေမွာင္ မေရာစပ္လိုက္နဲ ့ သူ ့ဟာသူေနတဲ ့အလွ ပ်က္သြားတတ္တယ္ ။  အဲဒီအခါခံစားရတာမေကာင္းေတာ့ဘူး ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သူ ့အတိုင္းေလးပဲထားမယ္လို ့ စိတ္ကူးထားတယ္ ။  ဟစ္စတိုဂရမ္ေတြထဲမွာ သူ ့သမိုင္းေၾကာင္းေတြ သိမ္းထားတယ္။   အခ်ိဳးက်က်နဲ ့ အာဂ်ီဘီေတြကိုေရာစပ္ထားတယ္ ။  အၿမဲတမ္းလွေနလိမ့္မယ္ ။   တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေပါ့   <3 br="br" nbsp="nbsp">


                                                                      ***မ်က္ဝန္း***
 အေမ့ဆီက လက္ၿဖန္ ့ေတာင္းတဲ ့အရြယ္မွမဟုတ္ေတာ့တာ ..........  ၿဖဴစင္တဲ ့ကေလးတစ္ေယာက္ၿပန္ၿဖစ္ခ်င္တယ္ ။

 တကယ္ဆို .........  ကြ်န္ေတာ္က သံစဥ္ခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြ နားေထာင္ခ်င္ခဲ ့တာပါ ။
ေၿခာက္ၿခားစရာညရဲ ့အလယ္မွာ  တစ္ေယာက္တည္းပဲ  ေဝးေဝးသြားတဲ ့ၾကယ္ကေလးကို ေငးလို ့
ကြ်န္ေတာ္ဆြြံ ့အေနခဲ ့ရတယ္။ ၾကိဳမၿမင္နိုင္တဲ ့ကံၾကမၼာက ရထားလမ္းလႊဲေတြလို ေကြ ့ေကာက္ရွဳပ္ေထြးလြန္းတယ္ ။ ဘာကိုမွဖက္တြယ္မထားခ်င္ေတာ့ဘူး ။ မနက္ၿဖန္ဆိုတာ  ေန ့သစ္ေတြမို ့ အဲဒီၾကိဳးကို အားစိုက္ၿပီးဆြဲမေနေတာ့ပါဘူး ။  သူတို ့ေၿပာေနတာေတြ မယံုေတာ့ဘူး  ယံုေအာင္လဲမေၿပာၾကပါနဲ ့ ။  ကြ်န္ေတာ္ေၾကာက္တယ္ ။ 

                                                                ***ထြက္ေပါက္***
             

ကြ်န္ေတာ္ သူ ့ကိုခ်ည္လိုက္တယ္ ။ က်လာတဲ ့ေရစက္ေတြက တစက္ခ်င္းေပမယ့္ ၾကည္လင္သန္ ့ရွင္းတယ္။  ကြ်န္ေတာ္တို ့ မိုင္ခ်ီတဲ ့ေကာင္းကင္ယံမွာ ေတာင္ပံယွက္လို ့ ပ်ံသန္းခြင့္ရခဲ ့တယ္ ။  ေလညင္းေတြခံရင္း ရယ္သံေတြၾကားထဲ ၿမစ္ၿပင္က်ယ္ၾကီးထဲ ခင္မင္မွွုေတြ စီးေမ်ာခဲ ့တယ္။   ေနညိဳညိဳမွာ ေရၿပင္ထက္ ပံုရိပ္ေတြဆြဲခဲ ့ၾကတယ္။ သူ ့ရဲ ့ေကာင္းကင္ဟာၾကည္လင္တယ္ ။  ေလေၿပေတြညိမ္သက္တယ္ ။ ဝဲဂယက္ေတြမရွိဘူး ။  တေသာ ့ေသာ့စီးဆင္းေနတဲ ့ေရၿပင္လို ေအးခ်မ္းတယ္။  ကြ်န္ေတာ္ ေလးစားပါတယ္ ။ 


                                                          ***freedom***
 ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တယ္။  လူအမ်ားၾကီးေနရတာ စိတ္ထဲ မေပ်ာ္ရႊင္ဘူး။   စိတ္ညစ္စရာေတြ မၾကားခ်င္တာေတြ မၿမင္ခ်င္တာေတြကမဖိတ္ေခၚပဲေရာက္လာၾကတယ္။  ေအးခ်မ္းမွဳမရွိဘူးလို ့ ခံစားရတယ္။  တစ္ေယာက္တည္းက်ေတာ့ အာရံုမေနာက္ဘူး ေအးေဆးတယ္။  သူမ်ားကိုလဲ ဒုကၡမေပးဘူး။ တိတ္တိတ္ဆိတ္ေလးပဲေနတယ္။  ေတြးခ်င္ရာေတြးမယ္။  အဆံုးစြန္ထိေတြးေနလို ့ရတယ္ ။  ေငးခ်င္တာေငးမယ္ စိတ္အာရံုေတြ ၿပန္မကပ္မခ်င္း ။  သြားခ်င္တဲ ့ဆီသြားလို ့ရတယ္ ဘယ္သူ ့နဲ ့မွတိုင္ပင္ေနစရာမလိုဘူး။  ဘယ္သူ ့ကိုမွလဲေစာင့္စရာမလိုဘူး ။ ဘယ္သူ ့လိုအင္ဆႏၵကိုမွ ငဲ ့ၿငာစရာမလိုဘူး။  ေသာက္ရင္လဲ တစ္ေယာက္တည္းေသာက္တယ္ ။  ဘယ္သူနဲ ့မွ ရန္ၿဖစ္စရာမလိုဘူး။
တစ္ေယာက္တည္း သိပ္ေအးခ်မ္းတာပဲ။  အဲဒါကို freedom လို ့ေခၚမလား ။  ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာ့ စိတ္ေရာကိုယ္ေရာ လြတ္လပ္တယ္လို ့ ထင္တာပဲ။   ဒါေပမယ့္ေပါ့  အၿမဲတမ္းေတာ့မၿဖစ္နိုင္ဘူးဆိုတာ...............................................................................


                                                        ***CITY***
                                       ထြဏ္းခမ္းသီခ်င္းေလးကိုသတိရတယ္။              အေမ့ရဲ ့ထမင္းနဲ ့ဟင္းကိုလဲသတိရတယ္။   အၾကိမ္ၾကိမ္လြမ္းေမာရင္းနဲ ့...................


      ဖြတ္လား ပုန္သင္ညိဳလား  ?   ေခါင္မညိွတ္လိုက္ပါနဲ ့   ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပဲေနပါရေစ ။ 
     လြမ္းလာရင္ လြမ္းလိုက္မယ္ ။  ဝမ္းနည္းလာရင္ ငိုလိုက္မယ္။  ရယ္ခ်င္ရင္ရယ္လိုက္မယ္ဘယ္သူမွမသိေအာင္ေပါ့ ။ 



သူ ့အၾကည့္မွာ  စူးစမ္းေနေသာအရိပ္အေယာင္မ်ားပါဝင္ေလသည္။   မပြင့္တပြင့္ ဟေနေသာနုတ္သီးတခ်ိဳ ့ကို ကြ်န္ေတာ္ေၾကာက္သည္ ။   သို ့ေသာ္ အေရာင္မ်ားလွပါသည္။ 


ကြ်န္ေတာ္ ထိုအသက္အရြယ္ထိမေနခ်င္ပါ ။   ဘယ္အသက္အရြယ္ထိလဲမေမးပါနဲ ့။  မသိပါဘူး။  ေသခ်င္ရင္ေသမွာပဲ။   တုန္ခ်ိခ်ိအရြယ္ေရာက္ကာမွ ၿပဳစုမယ့္သူမရွိပဲ ေခ်ာက္ကပ္ကပ္ မေသခ်င္ဘူး။ 



   

ေလာကအလွေတြက လွွ်ပ္တၿပတ္မွာ လွေနတယ္။ 




သူကေၿပာၿပေလသည္။ ထိုအရာသည္ ရာမမင္းသားဧ။္ ရုပ္တုၿဖစ္ေလသည္တဲ ့ ။ ေခါင္းညိွတ္လိုက္ပါသည္။  

6 comments:

လရိပ္အိမ္ said...

အေပၚကပုံေလးေတြလွတယ္။ ပုံေတြက ကိုယ့္ကို႐ိုက္ထားတာလား?

mstint said...

ရိုက္ခ်က္ေတြေကာင္းသလို အေရးအသားေတြလည္း ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္ ကိုၿဖိဳးေရ။ မေရရာတဲ့ မနက္ျဖန္ကို လစ္လ်ဴရႈထားလိုက္ပါ သူ႔သေဘာသူေဆာင္ သြားပါလိမ့္မယ္။ အေတြးေလးေတြ မွန္ပါတယ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစေနာ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

အလြမ္းျမိဳ႕ said...

ေရာက္ခဲ့တယ္။ ပံုေလးေတြေရာ စာေတြေရာ
ၾကည့္ေကာင္း ဖတ္ေကာင္းပါတယ္။

Unknown said...

ရိုက္ခ်က္ေလးေတြေကာင္းပါတယ္ တစ္ခါတစ္ေလ freedom ဆိုတဲ႔အရာကိုလိုခ်င္မိတယ္

Cameron said...

ဘိုမပံုေလးကိုအၾကိဳက္ဆံုးပဲ ေဘာ္ဒီမိုက္တယ္...

Candy said...

အဲ့ၾကက္တူေရြးက ပိက်ိပိက်ိ စကားေျပာတတ္လား :P